به گزارش تحریریه، مسعود میرکاظمی رئیس سازمان برنامه و بودجه به صراحت گفت که باید خلق پول ریشه کن شود. این دقیقترین اظهارنظر یک مقام اقتصادی در دولت رئیسی و حتی در 8 سال گذشته است. زیرا تا زمانی که روزی 3 هزار میلیارد تومان پول خلق می شود نمی توان از کنترل تورم و ایجاد ثبات در اقتصاد کلان صحبت کرد. به خصوص اینکه، بیش از 2000 میلیارد تومان از این مبلغ را بانک های خصوصی خلق کرده و وارد بازارهای مختلف می کنند.

خلق پول در اقتصاد ایران به دو دلیل اصلی باز می گردد شامل:

1. بانک های خصوصی(87 درصد)
2. کسری بودجه دولت(13 درصد)

که نقش اولی به شدت غالب و در تحلیل های رسانه ای جریان اصلی تقریبا مفقود است و کارشناسان نزدیک به بانک ها کسری بودجه دولت را به عنوان دلیل اصلی خلق پول و به تبع آن تورم بالا و ادامه دار در اقتصاد ایران معرفی می کنند. اگرچه ممکن است در مقاطعی سهم کسری بودجه دولت در خلق پول بالا رود، اما نسبت آن در 20 سال گذشته ترکیب 87 درصد به 13 درصد به سود بانک های خصوصی بوده است.

آخرین ضربه دولت حسن روحانی به اقتصاد ایران که باب سفسطه را باز گذاشت، 56 میلیارد تومان استقراض ذیل تنخواه گردان بودجه از بانک مرکزی بود که هم آثار تورمی بالایی دارد و هم دهان رسانه های وابسته به بانک های خصوصی را برای آدرس غلط دادن باز کرده است تا کسری بودجه دولت را عامل اصلی تورم معرفی کرده و مقصر اصلی را در سایه ها فراری دهند. و سپس در یک حرکت ایضایی، کسری بودجه را هم معلول حقوق معلمان و کارمندان جا زده و در نهایت خود مردم را بدهکار سازند! درحالیکه سهم حقوق کارمندان و معلمان حدود 20 درصد از بودجه جاری کشور است.

خلق پول روزانه در اقتصاد ایران بیش از 100 هزار میلیارد تومان در ماه است، اما جلوگیری از آن کار بسیار ساده ای است که این رقم در یک سال به حدود 1300 هزار میلیارد تومان می رسد. اما اگر فرض غلط تامین همه بودجه مصوب را بخواهیم عملی کنیم، در نهایت دولت می بایست حداکثر 460 هزار میلیارد تومان خلق پول با هدف پوشش کسری بودجه انجام دهد. نتیجه اینکه، در صورتی که دولت اراده سیاسی برای به سامان کردن نظام بانکی را داشته باشد، می بایست همین امروز جلوی خلق پول بانک های خصوصی را گرفته و باعث شود افزایش نقدینگی به کمتر از 40 درصد میزان انتظاری کنونی کاهش یابد.

ورشکستگی بانک های خصوصی

اجرای این سیاست باعث می شود تا برخی بانک های خصوصی ورشکست شوند که در اقتصاد ایران به ذنب لایغفر تبدیل شده و خط قرمز نظام حکمرانی کشور هستند.درحالیکه در سایر کشورها که نظام بانکداری خصوصی دارند، هر ساله هزاران بانک ورشکست می شوند و اتفاقی هم نمی افتد. در مورد بانک هایی هم که با کمک دولت از ورشکستگی نجات داده می شوند، سهام آنها به دولت منتقل شده و عملا دولتی می شوند. شاید ایران تنها کشوری در جهان باشد که بانک ها به اختیار خلق پول کرده و سهامشان را هم برای خود نگاه می دارند و در نهایت با ایجاد تورم های بالا و بازی های پانزی، به قیمت فقیر کردن دهها میلیون ایرانی از خطر فرار می کنند و مجددا سودده می شوند. دور باطلی که هر 5 سال یک بار تکرار می شود.

 مسعود میرکاظمی رئیس سازمان برنامه و بودجه در چهارمین جلسه ستاد بودجه سال ۱۴۰۱ کشور با اشاره به اینکه ادامه روند فعلی اقتصاد، مطلوب نیست، گفت: منابع پایدار و غیرپایدار مصرف شده، بدهی‌هایی به اسم تحقق برنامه‌ها بر کشور تحمیل کرده است و اوراق قرضه‌هایی که دولت هر سال باید بازپرداخت کند جز افزایش تورم و فشار اقتصادی بر افراد ضعیف جامعه و کاهش درآمد مردم و عدم تحقق برنامه، نتیجه‌ای دربر نداشته‌ است. طبق روال گذشته اگر برنامه اقتصادی پیش برود هزینه جبران ناپذیری بر کشور وارد می‌شود... تا چه زمانی باید خلق پول صورت گیرد که جز تورم افسار گسیخته و آسیب جدی به معیشت مردم، نتیجه‌ای نداشته است.

میلتون فریدمن می گوید: تورم همیشه و همه جا یک پدیده پولی است، اما ابرتورم یک پدیده سیاسی است! معنای سخن فریدمن این است که آیا دولت می تواند با مالکان قدرتمند بانک های خصوصی برخورد کند؟ اگر پاسخ مثبت است، پس تورم کنترل خواهد شد، اما اگر پاسخ منفی است، تورم همچنان بالا باقی می ماند.

دولت روحانی برآمده از بانک های خصوصی بود و به همین دلیل، رکوردهای تورمی و غارت اقتصاد را یکی پس از دیگری می زد، بدنامی را به جان می خرید و دشنام های بی پایان یک ملت را می شنید و خم بر ابرو نمی آورد، اما دولت رئیسی خاستگاه متفاوتی دارد، و می بایست با عزم جدی و استفاده از منخصصان آشنا به پول و بانک، این غده چرکین را از بدن اقتصاد ایران خارج کند. میرکاظمی به مهمترین ویروس اقتصاد ایران حمله کرده است.

پایان/